DROOM

Ik bevind me in een kleine cirkel zo groot in diameter dat ik er ook uitgespreid in kan liggen. De cirkel is omgeven door staven die één hand onmogelijk kan omvatten en ik heb een ijzerzaagje. Buiten de cirkel alleen maar paden zonder einder, waarvan ik weet dat ik ze allemaal nog moet bewandelen. Ik weet dat om de paden te bereiken ik enkele staven zal moeten doorzagen en heb daar de moed niet toe. Ik weet niet eens te beslissen hoe te beslissen: ik zit in de cirkel en vraag me de volgorde af: binnen in de cirkel beslissen welk pad ik neem, of pas daarbuiten dankzij het zaagwerk. Nu ik beter kijk, zie ik bij een miniem aantal van de paden een richting aanwijs bordje waarop staat:" al afgelegd" en herinner me deze wegen opeens. Ik zit in de cirkel en kan me niet meer voorstellen dat ik de moed kan opbrengen weer één van die paden in te slaan, ik zou niet weten welke keus te maken. De staven lijken steeds ondoordringbaarder. Ik zit in de cirkel en zie plotseling dat er ook een schepje ligt. Ik maak een tunnel onder de staven door, of ik graaf een holletje waarin ik veilig ben.