De bel gaat: er staan drie heren voor de deur. Eén ervan ken ik goed en dat wordt zoenen. De tweede man die de metingen zal gaan verrichten en ik al een aantal youtube filmpjes heb gemaild over het geluidsgif, gaf me een hand en sleepte van allerlei apparatuur het huis in, van koffers, microfoons in diverse soorten en maten tot een walky talky om te kunnen communiceren met de technici in de watertoren, waarin techneuten de apparatuur die zoveel overlast veroorzaakt op commando moeten bedienen. De derde man die de drempel overstapte gaf me een hand en zei als binnenkomer:" We zullen toch maar geen ruzie maken hè?". Recentelijk heeft deze man me telefonisch niet te woord willen staan rond deze kwestie en dat heb ik niet onder stoelen of banken gestoken. Het eerste half uur heeft hij als zeer ontevreden of anderszins door mijn woonkamer rondgebanjerd. Het is uiteindelijk goed gekomen toen we het kregen over diensttijd en ondergrondse schuilbunkers in Enschede- als we al mochten praten. Anderhalf uur een idiote situatie. De meetman holde op en af de trap, spullen voor het raam weg in de slaapkamer om deze te openen voor de plaatsing van de telescoop-mega microfoon. Ik vertelde dat ik hem net een geluidsvisser vond. Hij keek verrast op en zij dat hij dié erin ging houden. De luidruchtige buren van twee huizen verderop heb ik op verzoek van meetman schreeuwend vanuit mijn tuin gevraagd of ze, als ze het woord: "GELUIDSMETING" hoorden, ze even een halve minuut stil zouden willen zijn en wat verder uitleg. Het nodigde ze alleen maar uit tot pubergedrag, moest even blijkbaar, daarna bleef het stil vanuit twee tuinen verder. Constant met talky contact maken en opdrachten geven aan de toren of vragen naar aan/uit zetten apparatuur bleef meetman op en neer rennen, noteren(hardop daarbij pratend) en communiceren met de twee in de toren. Tijdens de metingen zat ik dan in de huiskamer met twee heren waarmee ik samen een halve minuut totale stilte moest handhaven. Ik heb wél gefluisterd dat het nu nét een lift leek. Tussen de opname's door hebben we een interessante en zeer ongebruikelijke avond gehad, althans ik en de meet en gemeenteman; de ander keek om de haverklap op z'n horloge en wilde duidelijk naar weg, zuchtte klagend bij iedere 10 minuten langer of de aankondiging van nóg een meting. De meetman heb ik op gegeven ogenblik vastgepakt en in de hoek van de kast gezet: daar is het geluid wat hij maar niet kon waarnemen en ik wel, het sterkst. HIJ HOORDE HET OOK!!! Hij bleef noteren en meten, en wij maar weer 30 sec. wat liftje spelen. Uiteindelijk werden alle spullen weer in de desbetreffende koffer gedaan, met mooie schuimrubber voorvormpjes waarin al die kwetsbare zaken transport ongevoelig worden. Meetman pakt opeens een klein sinister matzwart pistooltje, zegt: "Dit zit er ook in" en legt het weer terug in de materiaalkist. Ik pak het eruit, het is zwaar en een ongebruikelijk, evenals de situatie. Ik snap de reden niet en kan me toch niet voorstellen dat een meetmannetje ter zelfbescherming een pistooltje als standaard bij zich heeft, laat staan dat kenbaar maakt. Het is een echolocatie hulpmiddel. Zag er anders verrekte echt uit. Het werd een goedkoopje: de heren wensten unaniem water. De meetman was zó druk, leek wel bezeten en zag na alle opruimwerkzaamheden op de tafel een nog steeds onaangeroerd glas water, vroeg of dat voor hem was en klokte het in één keer naar binnen. Daarna gingen ze weg en het was twaalf uur; het geluidsvenijn staat opgeslagen.
Een weekje later bleek de zeepbel-theorie weer opgaan. Ik snap Molotov geloof ik.
